Inkomstenbelasting
Verbouwing voor rekening bv was uitdeling van winst aan dga
Een bv exploiteerde een veehouderij. De bv heeft in 2012 een woning gekocht voor haar dga, die woonde in de bedrijfswoning bij de veehouderij. De koopsom bedroeg € 637.500. Het pand is gekocht zodat de bedrijfswoning beschikbaar kwam voor de dochter van de dga. De dochter van de dga was ook werkzaam in de onderneming van de bv. De woning is door de bv in 2013 voor € 373.415 verbouwd en aan de dga verhuurd voor € 1.000 per maand. In 2014 is de woning voor € 570.000 aan de dga verkocht.
Naar het oordeel van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant heeft de bv in 2013 een uitdeling van winst aan de dga gedaan. De uitdeling bestond uit de kosten van de verbouwing. Deze kosten heeft de bv uitsluitend gemaakt ter bevrediging van persoonlijke behoefte van de dga. In zakelijke verhoudingen zou de bv dergelijke uitgaven niet hebben gedaan. De bv had geen zakelijk belang bij de verbouwing. De verhuur van de woning voor € 1.000 per maand is niet zakelijk, gezien de totale investering van ruim € 1 miljoen
Opbrengst verkoop perceel grond belast
De eigenaren van een woning hebben het perceel, waarop de woning staat, gesplitst en het afgesplitste deel verkocht. De vraag is of het daarmee behaalde voordeel belastbaar is als resultaat uit een werkzaamheid. Een voordeel is belast als resultaat uit een werkzaamheid, indien sprake is van het verrichten van arbeid in het economische verkeer. Het voordeel moet zijn beoogd en redelijkerwijs te kunnen worden verwacht.
De eigenaren stelden zich op het standpunt dat het behaalde resultaat moet worden gezien als compensatie voor de planschade die zij menen te hebben geleden. Die planschade zou bestaan uit een waardedaling van hun woning door de herinrichting van de wijk waarin hun woning is gelegen. Een vergoeding van planschade voor de eigen woning is onbelast in de inkomstenbelasting. De Rechtbank Noord Nederland is van oordeel dat geen sprake is van vergoeding van planschade. Vergoeding van planschade vindt alleen plaats op verzoek van de gedupeerden. De eigenaren hebben niet verzocht om vergoeding van de gestelde planschade. Dat betekent dat het college van B en W geen beslissing heeft genomen op een dergelijk verzoek.
Tussen partijen is niet in geschil dat het resultaat is behaald door het verrichten van arbeid en dat is deelgenomen aan het economische verkeer. De rechtbank is verder van oordeel dat het behaalde voordeel door de eigenaren was beoogd en redelijkerwijs te verwachten was. Een van de eigenaren drijft een onderneming op het gebied van bouwadvies en heeft daardoor meer kennis en deskundigheid van de verrichte werkzaamheden dan de gemiddelde persoon. Het voordeel was te verwachten, gezien de medewerking van de gemeente en de mogelijkheid om een aangekochte groenstrook te verkopen als bouwgrond. Dat het voordeel was beoogd, volgt uit de stelling van de eigenaren dat zij met de verkoop de door hen geleden “planschade” wilden compenseren.
De rechtbank heeft het behaalde voordeel aangemerkt als belastbaar resultaat uit een werkzaamheid.
Omzetbelasting
Eigen bijdrage personeelsvoorziening en drempelbedrag BUA
Ondernemers voor de omzetbelasting hebben recht op aftrek van de omzetbelasting die door andere ondernemers in rekening wordt gebracht. Het recht op aftrek is beperkt tot goederen en diensten die de ondernemer gebruikt voor met omzetbelasting belaste prestaties. Het Besluit Uitsluiting Aftrek (BUA) sluit de aftrek van omzetbelasting uit op relatiegeschenken en personeelsvoorzieningen, die beneden de kostprijs ter beschikking worden gesteld. Er geldt een drempelbedrag van € 227 per begunstigde voordat de aftrekbeperking in werking treedt. Met een eigen bijdrage van de werknemer voor een personeelsvoorziening werd tot en met 2023 rekening gehouden bij de beantwoording van de vraag of het drempelbedrag is overschreden. Door een besluit van de staatssecretaris van Financiën is dit met ingang van 2024 niet langer het geval. In het besluit staat dat het BUA de aftrek van een eigen bijdrage op de omvang van de personeelsvoorziening of het relatiegeschenk niet toestaat. De aftrek van de eigen bijdrage is de uitleg die de Belastingdienst aan het BUA heeft gegeven. Volgens het besluit geldt deze uitleg van de Belastingdienst met ingang van 1 januari 2024 niet langer. Dat betekent dat het drempelbedrag eerder wordt bereikt en de aftrekbeperking dus eerder in werking treedt.
Portemonneevrij pauzedrankje belast tegen laag btw-tarief
Een theater biedt de bezoekers in de pauze een alcoholhoudend drankje aan. De vraag is of het alcoholhoudende drankje belast is met het algemene btw-tarief van 21% of het verlaagde tarief van 9%.
De inspecteur is van mening dat het alcoholhoudende drankje los van het bezoek aan het theater moet worden gezien en legt een naheffingsaanslag omzetbelasting op. Het theater is van mening dat het verlaagde tarief van toepassing is, aangezien het alcoholhoudende drankje een onderdeel is van de totale theaterbeleving. De rechtbank stelt de inspecteur in het gelijk.
Het theater gaat in hoger beroep bij het Gerechtshof Amsterdam. Het theater stelt dat het ‘portemonneevrije pauzedrankje’ gezien moet worden als een bijkomende prestatie bij de hoofdprestatie: het toegang verlenen tot de voorstelling. Op de hoofdprestatie is het verlaagde tarief van toepassing. Volgens het theater kopen de bezoekers één ticket voor de voorstelling, het pauzedrankje en de bewaakte garderobe. Het theater verwijst hiervoor naar een besluit van de staatssecretaris van Financiën. Volgens het theater is het bij een samengestelde prestatie, waarvoor één prijs wordt betaald, niet toegestaan de betaalde vergoeding voor de btw te splitsen. De inspecteur ziet het anders en stelt dat het pauzedrankje voor de btw los moet worden beoordeeld. Het in één ticket verkopen van toegang, drankje en garderobe maakt het pauzedrankje niet bijkomend, aldus de inspecteur.
Het hof oordeelt dat, als een belastingplichtige tegelijk voor een afnemer verschillende prestaties verricht, deze prestaties voor de btw afzonderlijk behoren te worden belast. Dit is alleen anders als het een ondeelbare prestatie betreft. Er is sprake van een ondeelbare prestatie als deze door de ogen van de afnemer gezien nauw met elkaar verbonden zijn én een splitsing vreemd zou zijn. Volgens het hof maakt het drankje onderdeel uit van het theaterbezoek. Het is voor de bezoeker een aantrekkelijk tussendoortje of een aantrekkelijke afsluiting. Het Hof vernietigt daarom de naheffingsaanslag.
Denkt u nu ook: ik bied ook een samengestelde prestatie aan, ik bereken één tarief en het voelt vreemd aan om deze prestaties voor de btw te splitsen? Pak dan deze uitspraak erbij en overleg met uw adviseur of het indienen van suppletieaangiften zin heeft.
Arbeidsrecht
Arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd niet voortgezet
Een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd liep tot 30 september 2023. De werknemer heeft zich in april 2023 ziek gemeld en het werk niet hervat. De werkgever heeft het einde van de arbeidsovereenkomst niet aangezegd. Evenmin heeft de werkgever de werknemer ziek uit dienst gemeld. De werknemer verbindt hieraan de conclusie dat de arbeidsovereenkomst is voortgezet en niet van rechtswege is geëindigd.
De kantonrechter volgt die visie niet. Er zijn geen feiten of omstandigheden gesteld of gebleken, waaruit geconcludeerd kan worden dat de arbeidsovereenkomst na 30 september 2023 stilzwijgend door partijen is voortgezet. Het enkele feit dat de werkgever de werknemer niet ziek uit dienst heeft gemeld, rechtvaardigt die conclusie niet. De kantonrechte heeft de verzochte verklaring voor recht, dat de arbeidsovereenkomst na 30 september 2023 is blijven doorlopen, afgewezen.
Wel moet de werkgever wegens het niet voldoen aan de aanzegverplichting de aanzegvergoeding, vermeerderd met de wettelijke rente, betalen aan de werknemer. Ook heeft de werknemer recht op de transitievergoeding, eveneens vermeerderd met de wettelijke rente.
Tegen afspraak in privé rijden met auto van de zaak reden voor ontbinding
De rechtbank heeft op verzoek van een werkgever de arbeidsovereenkomst van een werknemer ontbonden wegens verwijtbaar handelen. Aan de werknemer is in het kader van de dienstbetrekking een auto ter beschikking gesteld. De werknemer heeft aan de werkgever een verklaring geen privégebruik auto overhandigd. Daarin heeft de werknemer verklaard met de auto niet meer dan 500 kilometers per jaar privé te rijden.
Nadat de werknemer de auto heeft ingeleverd, ontdekte de werkgever een onverklaarbaar hoge kilometerstand en een groot aantal tankbeurten. Ondanks herhaalde toezeggingen heeft de werknemer geen rittenadministratie verstrekt aan de werkgever. De werknemer heeft later toegegeven dit niet te kunnen. Een verklaring voor het hoge aantal kilometers en de vele tankbeurten heeft de werknemer niet gegeven.
De kantonrechter acht het handelen van de werknemer verwijtbaar en heeft de arbeidsovereenkomst ontbonden op een termijn van een maand na de beschikking. Hoewel de werknemer reeds geruime tijd ziek was, staat het opzegverbod wegens ziekte aan de ontbinding niet in de weg omdat de opzegging geen verband houdt met de ziekte. De werknemer heeft wegens de ontbinding van het contract recht op de transitievergoeding. Alleen in uitzonderlijke gevallen kan een werknemer het recht op die vergoeding verliezen. Het verwijtbare handelen van de werknemer ging niet zo ver dat zich een dergelijk uitzonderlijk geval voordeed, aldus de kantonrechter.
Successiewet
Schenking bij aangaan huwelijkse voorwaarden?
Een man en een vrouw zijn al drieëndertig jaren elkaars geliefden, maar tot een huwelijk was het nog nooit gekomen. In 2015 besloten ze echter in gemeenschap van goederen te trouwen. In 2017 gingen ze huwelijkse voorwaarden aan, waarbij overeengekomen werd dat 90% van het vermogen aan mevrouw werd toebedeeld. Meneer overleed in datzelfde jaar. De inspecteur legde, uitgaande van een 50-50 verdeling, een aanslag erfbelasting op ter waarde van € 1,2 miljoen. Mevrouw was het niet eens met deze 50-50 verdeling en ging in beroep bij de rechtbank, die haar ongelijk gaf. Ook het hoger beroep leidde niet tot het gewenste resultaat. Uiteindelijk kwam de zaak bij de Hoge Raad. De rechtsvraag, die speelt, is of sprake was van een schenking van 40% van het vermogen toen meneer en mevrouw de huwelijkse voorwaarden aangingen.
Volgens de inspecteur was sprake van een schenking. Het hof oordeelde dat er geen sprake was van een schenking, omdat het aangaan van de huwelijkse voorwaarden niet leidde tot een vermogensverschuiving tussen de echtgenoten. Het hof oordeelde dat mevrouw bij het aangaan van de huwelijkse voorwaarden niet over 90% van de in de huwelijksgoederengemeenschap aanwezige goederen kon beschikken of aanspraak kon maken op dat deel als haar afzonderlijk toebehorend vermogensbestanddeel. Desondanks gaf het hof de inspecteur gelijk op grond van fraus legis, wat betekent dat, ondanks dat er geen sprake was van een schenking, het toch tegen de doel en strekking van de wet was. Het hof oordeelde dat het ontlopen van erfbelasting de reden was voor het aangaan van de huwelijkse voorwaarden. Gezien het feit dat meneer ernstig ziek was ten tijde van het aangaan van de huwelijkse voorwaarden, was dit voor het hof een zwaarwegend argument om te stellen dat er sprake was van wetsontduiking. Het hof oordeelde dat het aangaan van de huwelijkse voorwaarden gelijkgesteld wordt met een schenking binnen 180 dagen voor het overlijden. Dit betekent dat de schenking als erfenis gezien wordt welke belast is met erfbelasting.
De Hoge Raad oordeelde echter anders. Volgens de Hoge Raad is alleen sprake van een schenking als het ontwijken van erfbelasting het doorslaggevende motief is voor het aangaan van de huwelijkse voorwaarden en dit in strijd is met het doel en de strekking van de wet. In deze casus was daar geen sprake van. Mevrouw bewees, dat, hoewel meneer al jaren ernstig ziek was, hij niet terminaal ziek was en het levenseinde allerminst zeker was. Het was zelfs mogelijk dat mevrouw eerder zou overlijden dan meneer. De Hoge Raad gaf mevrouw daarom gelijk: op het moment dat de huwelijkse voorwaarden werden aangegaan, was geen sprake van een belaste schenking.
Gezien deze uitspraak, overweegt u wellicht om de bestaande algemene gemeenschap van goederen om te zetten in huwelijkse voorwaarden. De Hoge Raad heeft bevestigd dat zo'n omzetting niet als een belaste schenking wordt beschouwd. Bent u benieuwd hoe dit in uw situatie zou kunnen uitwerken? Wij helpen u graag verder.
Dividendbelasting
Hoge Raad vernietigt hofuitspraak in dividendstrippingzaak
De Hoge Raad heeft onlangs arrest gewezen in een zaak over dividendstripping. Nederlandse aandelen, waarop dividend onder inhouding van dividendbelasting werd uitgekeerd, werden door een Nederlandse bv uitgeleend aan haar in het Verenigd Koninkrijk gevestigde grootmoeder. Kort voor het moment van uitkeren van dividend werden de aandelen verplaatst van het effectendepot van de buitenlandse grootmoeder naar het depot van de Nederlandse kleindochter. Complicerende factor was dat de effectendepots in Frankrijk werden aangehouden. Hof Amsterdam heeft verzuimd te onderzoeken wie naar Frans recht op het moment, waarop dividenden werden uitgekeerd, houder was van de aandelen en als opbrengstgerechtigde kon worden aangemerkt. Als dat de Nederlandse bv was en zij ook de uiteindelijk gerechtigde was tot de dividenden, had de bv recht op verrekening van de ingehouden dividendbelasting. Om als uiteindelijk gerechtigde te kunnen worden aangemerkt dient iemand vrijelijk over de ontvangen dividenden te kunnen beschikken. Na verwijzing moet Hof Den Haag onderzoeken wie de houder van de aandelen was.
Indien na verwijzing komt vast te staan dat de bv in beginsel de hoedanigheid van uiteindelijk gerechtigde had, zal het verwijzingshof voorts de door Hof Amsterdam onbehandeld gelaten geschilpunten moeten beoordelen. Daartoe kan behoren een onderzoek naar de vraag of de bv een vaste inrichting had in het Verenigd Koninkrijk en, zo ja, welk bedrag van de winst van de bv toerekenbaar is aan die vaste inrichting.
Formeel recht
Financieel belang geen aanleiding verlaging vergoeding van immateriële schade
Bij overschrijding van de redelijke termijn voor behandeling van een zaak kan de belanghebbende vragen om vergoeding van immateriële schade. De Hoge Raad heeft in een arrest uit 2016 een normbedrag vastgesteld van € 500 per half jaar termijnoverschrijding.
De Rechtbank Noord Holland heeft in een procedure over een WOZ-beschikking de vergoeding voor immateriële schade beperkt tot een bedrag van € 50 per halfjaar. De WOZ-beschikking betrof een kinderdagverblijf. Voor de rechtbank was het geringe financiële belang van de procedure aanleiding om af te wijken van het normbedrag. In hoger beroep oordeelde Hof Amsterdam dat er in bijzondere gevallen ruimte is voor afwijkingen van het normbedrag. Het financiële belang bij de procedure bedroeg € 750 aan onroerendezaakbelasting. Het hof vond het feit dat dit bedrag lager is dan de gevraagde vergoeding van € 1.000 geen reden om af te wijken van het normbedrag. Volgens het hof impliceren forfaitaire bedragen een zekere bandbreedte, zodat de vergoeding voor geleden immateriële schade hoger kan zijn dan het financiële belang van een zaak.
Reactie plaatsen
Reacties